Jednak coś mi po pewnym czasie zaczęło przeszkadzać. Była to polityka firmy, która jest bardzo zamknięta i ograniczona do urządzeń spod symbolu jabłka. Zaczęło się od prostej rzeczy: wymiana zdjęć z innym użytkownikiem innego telefonu niż iPhone. Chciałem mu wysłać fotografię (swoją drogą iPhone robi fenomenalne zdjęcia) za pośrednictwem Bluetooth, ale niestety nie mogło to się odbyć, bo urządzenia nie mogły się sparować. Następna rzecz, to iTunes i uzależnienie od niego. Jeżeli chcemy coś wgrać na telefon lub zgrać (poza zdjęciami) musimy połączyć się z komputerem (WiFi lub USB) synchronizować urządzenia. Lecz też nie wszystko, co nam się podoba. Są pliki, których telefon nie przełknie i nie możemy nic z tym zrobić.
Wielkim plusem systemu iOS jest jego AppStore, który jest nasycony wszelkimi aplikacjami. Jest ich tam setki tysięcy i każdy znajdzie coś dla siebie. Ponadto wszyscy czołowi producenci gier komputerowych mają też na uwadze, że przenośne urządzenia Apple jak najbardziej mogą służyć jako konsole gier i wspierają tę platformę. Ponadto drażniło mnie również mała możliwość ingerencji (bez jailbreake) w sam system tj. ustawienia ograniczały się do włączenia lub wyłączenia czegoś.
Po wyżej wymienionych irytacjach telefonem postanowiłem spróbować czegoś innego. Zamieniłem iPhone'a 4 na Samsunga Galaxy S II z Androidem 2.3.6. Pierwsze odczucie, to jaki on wielki i "zabawkowy". Bowiem znacznie większy wyświetlacz miał mi przeszkadzać w użytkowaniu telefonem, ale okazało się zupełnie inaczej. Podczas codziennego użytkowania, to nie odczuwam żadnych różnic, ale jak już zacznę oglądać jakiś film lub przeglądać strony internetowe, to komfort znacząco rośnie. Trzymając iPhona w ręce czułem, że trzymam coś drogiego, coś solidnego. Zupełnie inaczej jest z Samsungiem. Jego plastikowa konstrukcja nadaje telefonowi charakter bardzo lekkiej zabawki. Jednak to uczucie dominuje tylko na początku, później jak już się przyzwyczaiłem to o tym nie myślałem.
Android w odsłonie 2.3.6 sprawuje się bardzo dobrze. Działa on szybko, jest stabilny i udostępnia użytkownikowi znacznie więcej opcji systemowych niż iOS. W iPhonie brakowało mi pulpitów z widgetami. To nie jest tak, że używam ich całe mnóstwo, bo mam aktywne tylko dwa pulpity, ale ułatwia mi to już pracę z telefonem. Natomiast drażni mnie fakt, że w menu nie mogę rozmieszczać ikon wg własnego uznania, jak to było w urządzeniu od Apple. Co prawda można też tworzyć foldery, ale to dalej nie to samo.
Fenomenalną rzeczą jest, że po podłączeniu telefonu do komputera nie jestem uzależniony od żadnych dodatkowych programów jeżeli chcę. Telefon wtedy jest widoczny jako dysk wymienny i mogę traktować go jako pendrive. Dodatkowo nie ma problemów z czytaniem żadnych plików multimedialnych.
Tak jak iOS, to również android ma swój Market z aplikacjami. Moim zdaniem wchodząc do marketu pierwsze, co możemy zobaczyć, że jakby mniej jest aplikacji "rozrywkowych" a więcej "użytkowo-praktycznych" w przeciwieństwie do AppStore'a. To już jest sygnał dla nas jak traktowane są te systemy.
Krótkim słowem podsumowania, to iOS jest bardzo dobrym system, ale moim zdaniem bardziej skierowany dla użytkowników, którzy już mają jakieś inne urządzenia spod symbolu jabłka lub obracają się w środowiskach, gdzie takie urządzenia są używane. Wtedy można wykorzystać ich potencjał w pełni. Niestety są one bardzo drogie, jak na polskie warunki. I w tym momencie wychodzi nam naprzeciw system android, który jest bardziej przyjazny na naszym rynku - jest on bardziej dostępny (zdecydowanie więcej urządzeń) oraz funkcjonalnością nie odbiega od iOS, ponieważ wiele tych samych aplikacji znajdziemy zarówno w AppStore jak w Android Market.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz